در 22 بهمن سال 1357 یک سونامی اجتماعی در ایران اتفاق افتاد که نام آنرا "انقلاب" گذاشتند. سونامی ی با قدرت تخریبی وسیع و عمیق
قیامی کور بدون وجود احزاب، بدون وجود یک نیروی رهبری ملی با برنامه و سازماندهی آگاه و خردورز برای تغییرات بنیادینی جامعه به سمت حفظ امنیت و صلح و ایجاد تغییرات و مکانیسمهای دموکراتیک برای پیشبرد کشور بسوی پیشرفتهای اجتماعی، سیاسی و اقتصادی
امروز چهل و پنج سال از آن تاریخ میگذرد و هنوز همه نیروهای سیاسی و مدنی ایران بدنبال تجزیه و تحلیل این فاجعه ملی تسلط اسلام بر همه شئونات زندگی مردم و عواقب شوم آن برای مردم ایران و جهان هستند
ایران به زیر یوغ ولایت جهل و استبداد اسلامی در آمد، مشتی جنایتکار و تبهکار به اسم، کمیته ها، پاسداران، بسیج، نیروهای انتظامی و امنیتی از همان ساعات اولیه چنگ انداختنشان بر اریکه قدرت هر روز و سال به سال هارتر و وحشی ترهر ندای آزاداندیشی ، حق خواهی ، انسان و زندگی دوستی مردم میهنمان را لگدمال و سرکوب کردند و امروز بعد از گذشت 45 سال هنوز هرروزه شهروندان را می‌ربایند و بدون اینکه خانواده ها از محل نگهداری عزیزشان باخبر شوند بعد از چندین ماه شکنجه و بدون برگزاری دادگاه، حکم زندان و اعدام برایشان می‌برند
مردم ایران در تمامی 45 سال گذشته به اشکال مختلف بر علیه این تلاش ارتجاعیون برای نابودی هر آنچیزی که با ماهیت ایرانی با تاریخ و فرهنگ و مدنیت ایران مربوط میشود، و قبل از هر چیز برای زندگی و حفظ کرامت انسانی باشندگان ایران تمام قد ایستادگی کردند، و در مبارزه ای بی امان هر روز و هر سال رژیم را بیشتر و بیشتر به عقب راندند. امروز دیگر بر هیجکس پوشیده نیست که ملایان فاسد حاکم بر میهنمان مشتی ریاکار و شیاد بدون کوچکترین احساس تعلقی به ایران و ایرانی و بدون کوچکترین اعتقادی حتی به همان اسلام مورد ادعایشان هستند. آنها هر کجا و هر زمان خدا و دین و پیامبر و امامانشان را بعنوان ابزاری برای تحمیق مردم ساده دل و تاراج منابع ملی مورد سو استفاده خود قرار داده و می دهند
اعتراضات و تظاهراتها، اعتصابات و حرکتهای جنبشهای سیاسی و مدنی ایرانیان در تمامی این سالها در جریان بوده و در سال 1401 با جنبش عظیم توده ای و سراسری مهسا به اوج خود رسید
جنبش مهسا فروکش کرد اما اثرات بدون بازگشت آن بر امید و بر اخلاق و بر فرهنگ و روابط اجتماعی مردم تا عمیقترین سطوح جامعه و در نقطه نقطه خاک سرزمینمان از شمال و جنوب و شرق و غرب و مرکز ایران را میتوان به وضوح دید. ایران از اعماق وجودش میجوشد و منتظر است. از اینرو بررسی علل این سکوت و ترمز کردن آن حرکت بزرگ از اهمیت ویژه ای برخوردار میشود
ضرورت دستیابی به یک میثاق ملی تنها راه گذار مسالمت آمیز از جمهوری اسلامی
با طرح این نظر
اولین سوالی که مطرح می شود این است که با توجه به تعدد سازمانها ، احزاب ،وجود اقلیتهای قومی و مذهبی و دیگر گرایشات فکری متنوع و متضادی که در صحنه سیاست ایران وجود دارند این ایده قابل اجرا است ؟ و یا غیرممکن
شاید به جرات بتوان گفت تنها سد راه گذاردموکراتیک از جمهوری اسلامی همین تعدد گرایشات، نظر گاهها و مذاهب ، قومگرایی ها و عقیدهاست، بخصوص واقعیت آشتی ناپذیری و
با طرح این نظر
اولین سوالی که مطرح می شود این است که با توجه به تعدد سازمانها ، احزاب ،وجود اقلیتهای قومی و مذهبی و دیگر گرایشات فکری متنوع و متضادی که در صحنه سیاست ایران وجود دارند این ایده قابل اجرا است ؟ و یا غیرممکن
شاید به جرات بتوان گفت تنها سد راه گذاردموکراتیک از جمهوری اسلامی همین تعدد گرایشات، نظر گاهها و مذاهب ، قومگرایی ها و عقیدهاست، بخصوص واقعیت آشتی ناپذیری و
. انتاگونیستی ( قهر آمیز) بودن روابط بین برخی از این گرایشات است
قطعاً در یک دموکراسی واقعی تعدد افکار و نظرها یک مسأله مهم و مثبت و باعث شکوفا یی و رشد جامعه است و تضمینی برای رعایت عدالت سیاسی، اجتماعی و اقتصادی است و ستون اصلی استواری و استمرار و بقای دموکراسی است، ولی در مقطع کنونی تاریخ ایران که ما هنوز به دموکراسی نرسیده ایم این موضوع تبدیل به یک معضل پیچیده شده است. چرا ؟ چون اکثر نیروهای در گیر در مسایل سیاسی امروز ایران ایدیولوژیکی و همراه با سابقه دخیل بودن در انقلاب 57 هستند یعنی هر کدام به نوعی در پیدایش نظام اسلامی دخیل بوده اند، از دستگاه سلطنت گرفته تا کمونیستها و چپ سنتی ایران و تا مجاهدین و بخش اعظم سازمانها و احزاب و شخصیتهای وابسته به جریانات مختلف و کارنامه های مشعشع آنها، البته نقش اصلی این فلاکت ملی را همان 90 در صد مردم مقطع انقلاب 57 داشتند، آنها را بخصوص نباید فراموش کنیم. این فقط سازمانها و احزاب نبودند که با نابخردی، ندانم کاری بازیچه احساسات، ماجراجویی و ایدیولوژی های کور و آزمون نشده و محک نخورده شدند بلکه اکثریت مردم که بدون مشارکت آنها "انقلابی" صورت نمیگرفت نیز بودند. ناآگاهی ،سطح پایین شناخت تاریخی و سیاسی مردم و روی آوری آنها به سمت خرافات و مذهبی عقب افتاده یکی از عوامل اصلی بروز "انقلاب" شوم اسلامی شد. بدون قصد تحلیلی طولانی از وقایع پیش و بعد از انقلاب، امروز نیروهای سیاسی ایران تلنگری بزرگ و محکم در انقلاب زن زندگی آزادی از مردم و جوانان آگاه و روشن امروز ایران خورند. تلنگری که هنوز پی آمدهای آن همه را گیج کرده و راه برون رفتی با تئوری ها و رفتارهای پیشا و شبهه انقلابی خود نمی یابند و همچنان به دور خود مچرخند، بدون اینکه متوجه باشند با این روش سر نخ را پیدا نمی کنند
همه از سرد شدن مردم و از ترس ارعاب و شکنجه و اعدام و برخی حتی بی تفاوتی مردم وخاکستری خواندن آنها میگویند به یک کلام از رکود مجدد جنبش صحبت میکنند، و برخی نیز از اینکه مردم خسته شده اند از بها دادن بی نیتجه خسته شده اند، نمیخواهند بهای آزادی و دموکراسی را بپردازند میگویند، آنها بدون اینکه باز به خود برگردند و نقش مخرب سیاستهای خود را در ایجاد این فضا و ابقای ( هر چند آخرین نفس هایش) جمهوری اسلامی کلامی بگویند، همان شیوه ها و سیاست های گذشته خود را ادامه می دهند، اگر مطلبی هم اینجا و آنجا از اشتباهات مینویسند و یا نقدی می کنند ، از اشتباهات طرف مقابل است و نقش سیاست و رفتار دیگران، میخواهند خود را به هر قیمت و شگردی منزه و عاری از عیب و ایراد و در مرکز سیاست
قطعاً در یک دموکراسی واقعی تعدد افکار و نظرها یک مسأله مهم و مثبت و باعث شکوفا یی و رشد جامعه است و تضمینی برای رعایت عدالت سیاسی، اجتماعی و اقتصادی است و ستون اصلی استواری و استمرار و بقای دموکراسی است، ولی در مقطع کنونی تاریخ ایران که ما هنوز به دموکراسی نرسیده ایم این موضوع تبدیل به یک معضل پیچیده شده است. چرا ؟ چون اکثر نیروهای در گیر در مسایل سیاسی امروز ایران ایدیولوژیکی و همراه با سابقه دخیل بودن در انقلاب 57 هستند یعنی هر کدام به نوعی در پیدایش نظام اسلامی دخیل بوده اند، از دستگاه سلطنت گرفته تا کمونیستها و چپ سنتی ایران و تا مجاهدین و بخش اعظم سازمانها و احزاب و شخصیتهای وابسته به جریانات مختلف و کارنامه های مشعشع آنها، البته نقش اصلی این فلاکت ملی را همان 90 در صد مردم مقطع انقلاب 57 داشتند، آنها را بخصوص نباید فراموش کنیم. این فقط سازمانها و احزاب نبودند که با نابخردی، ندانم کاری بازیچه احساسات، ماجراجویی و ایدیولوژی های کور و آزمون نشده و محک نخورده شدند بلکه اکثریت مردم که بدون مشارکت آنها "انقلابی" صورت نمیگرفت نیز بودند. ناآگاهی ،سطح پایین شناخت تاریخی و سیاسی مردم و روی آوری آنها به سمت خرافات و مذهبی عقب افتاده یکی از عوامل اصلی بروز "انقلاب" شوم اسلامی شد. بدون قصد تحلیلی طولانی از وقایع پیش و بعد از انقلاب، امروز نیروهای سیاسی ایران تلنگری بزرگ و محکم در انقلاب زن زندگی آزادی از مردم و جوانان آگاه و روشن امروز ایران خورند. تلنگری که هنوز پی آمدهای آن همه را گیج کرده و راه برون رفتی با تئوری ها و رفتارهای پیشا و شبهه انقلابی خود نمی یابند و همچنان به دور خود مچرخند، بدون اینکه متوجه باشند با این روش سر نخ را پیدا نمی کنند
همه از سرد شدن مردم و از ترس ارعاب و شکنجه و اعدام و برخی حتی بی تفاوتی مردم وخاکستری خواندن آنها میگویند به یک کلام از رکود مجدد جنبش صحبت میکنند، و برخی نیز از اینکه مردم خسته شده اند از بها دادن بی نیتجه خسته شده اند، نمیخواهند بهای آزادی و دموکراسی را بپردازند میگویند، آنها بدون اینکه باز به خود برگردند و نقش مخرب سیاستهای خود را در ایجاد این فضا و ابقای ( هر چند آخرین نفس هایش) جمهوری اسلامی کلامی بگویند، همان شیوه ها و سیاست های گذشته خود را ادامه می دهند، اگر مطلبی هم اینجا و آنجا از اشتباهات مینویسند و یا نقدی می کنند ، از اشتباهات طرف مقابل است و نقش سیاست و رفتار دیگران، میخواهند خود را به هر قیمت و شگردی منزه و عاری از عیب و ایراد و در مرکز سیاست
. ایران و جهان نشان دهند
بخصوص این باراما قبل از همه چیز در حرفها و در رفتار جمعی مردم واضح و روشن میشود دید که این "سکوت" عکس العمل آگاه جوانان و مردممان است، اگر نگویم سیلی که تلنگری بود به همه جریانات سیاسی اپوزیسیون خارج از کشور. مساله امروز دیگر سطح پایین شعور و بی سوادی و نا آگاهی سیاسی مردم نیست بعکس سطح بالای شعور و آگاهی سیاسی است، آنها دیگر نه گول وعده و وعید و نه گول اراجیف مذهبی و خرافات و تزویر و ریا با هر شکل و زرورقی را نمیخورند، و خود را قربانی اسطوره های دروغین نمیکنند، باوری به پیغمبر و امام و امام زمان و ایران ستیزان دیگر ندارند، به یمن تجربه ۴۵ سال حاکمیت جهل اسلامی، فروپاشی اردوگاه معروف به سوسیالیسم و روشنگری های گسترده از فجایع یکی دیگر از حاکمیت‌های ایدئولوژیک، وبالاخص ظهور دوران ابزار ارتباطات جمعی الکترونیکی و در دهه اخیر رشد وسیع شبکه های مجازی، آگاهی های تاریخی و وقایع روز به سرعت نور در اقصی نقاط دنیا پخش شده و تصمیم و شیوه اعمال اراده مردم از آن دوران تغییرات بنیادین پیدا کرده است. پس برای ایران و بخاطر منافع ملی باید شیوه و رویه ای که جوابگوی رای و خواست مردمان است را انتخاب کرد، و این خود مستلزم تغییر واقعی در تفکر و کردار و عمل است طوری که برای مردم باورمند باشد
بخصوص این باراما قبل از همه چیز در حرفها و در رفتار جمعی مردم واضح و روشن میشود دید که این "سکوت" عکس العمل آگاه جوانان و مردممان است، اگر نگویم سیلی که تلنگری بود به همه جریانات سیاسی اپوزیسیون خارج از کشور. مساله امروز دیگر سطح پایین شعور و بی سوادی و نا آگاهی سیاسی مردم نیست بعکس سطح بالای شعور و آگاهی سیاسی است، آنها دیگر نه گول وعده و وعید و نه گول اراجیف مذهبی و خرافات و تزویر و ریا با هر شکل و زرورقی را نمیخورند، و خود را قربانی اسطوره های دروغین نمیکنند، باوری به پیغمبر و امام و امام زمان و ایران ستیزان دیگر ندارند، به یمن تجربه ۴۵ سال حاکمیت جهل اسلامی، فروپاشی اردوگاه معروف به سوسیالیسم و روشنگری های گسترده از فجایع یکی دیگر از حاکمیت‌های ایدئولوژیک، وبالاخص ظهور دوران ابزار ارتباطات جمعی الکترونیکی و در دهه اخیر رشد وسیع شبکه های مجازی، آگاهی های تاریخی و وقایع روز به سرعت نور در اقصی نقاط دنیا پخش شده و تصمیم و شیوه اعمال اراده مردم از آن دوران تغییرات بنیادین پیدا کرده است. پس برای ایران و بخاطر منافع ملی باید شیوه و رویه ای که جوابگوی رای و خواست مردمان است را انتخاب کرد، و این خود مستلزم تغییر واقعی در تفکر و کردار و عمل است طوری که برای مردم باورمند باشد
باید رفتاری مناسب با سیلی که خورده اید بیابید نه اینکه مردم را مورد غضب خود قرار دهید
جمهوری اسلامی رفتنی است اینکه شما (جریاناتی که هنوز در پیله های ایدیولوژیکی خود محبوسند) در آینده ایران نقش بازی کنید به پاسخ های امروز شما ربط مییابد
در مرحله تاریخی کنونی بخصوص برای حیات مسالمت آمیز آینده سیاسی ایران یا اینکه سازمانها و احزاب در رفتار و کردار و سیاستهای خود صادقانه و واقعی تغییرات محسوس و باورمند میدهند و یا در غیر اینصورت میماند تا نسل های تاکنونی به قهر جبر زمان از زمین سیاست ایران محو و نسل‌های آینده شاید نسخه‌هایی جدید برای زندگی اجتماعی و سیاسی خود بیابند
بدون هر نوع ملاحضه گری و واضح و روشن باید گفت، نفرت افکنی، کینه ورزی، کوری ایدئولوژیکی و منافع فردی و گروهی را باید کنارگذاشت و فقط بخاطر ایران و برقرار کردن حاکمیت قانون تن به رای مردم داد
دوران هژمونی خواهی و حذف کردنها گذشته است، هیچ نیرویی قادر نیست به تنهایی رژیم را سرنگون و یک حکومت یکدست و فقط از هم فکریها و خودیها تشکیل دهد، خامنه ای با همین تفکر خود را به درجه خدایی ارتقا داد و عنوان قاتل و بچه کش گرفت و منفور ایرانیان و جهان شد و دیگران نیز این خیالات را باید به کنار بگذارند
میثاق ملی یعنی که "اتفاق نظر مسالمت آمیز" برای انتخابات دمکراتیک نظام آینده
هر جریانی میتواند بدنبال تبلیغ و ترویج و اشاعه نظرات خود از ساختار حکومت آینده باشد، و در آن راستا مسالمت آمیز مبارزه کند. احزاب و اتحاد های خود را تشکیل دهد، تنها بند، تنها پاراگرافی که باید از قبل حول آن اتفاق نظر شود و مورد پذیرش و امضای همه احزاب، جریانات و اقوام و مذاهب قرار گیرد این است که شکل نظام آینده به رای مردم گذاشته شود، با تعهد و ضمانت پایبند ماندن به آن
تنها قدرت تعیین کننده نظام آتی اعمال اراده دموکراتیک مردم از طریق یک رفراندم است و بس
با بسته شدن این میثاق یک "شورای تدارکات و نظارت بر برگذاری رفراندم دموکراتیک ملی" تشکیل شود، در این شورا از هر کدام از جریانات سیاسی ایران، جمهوری‌خواهان سکولار دموکرات، جمهوری خواهان ملی، ملی مذهبی ها، سلطنت طلبها، مشروطه خواهان، نمایندگانی با فقط یک وظیفه یعنی برگذاری و نظارت دموکراتیک برای تشکیل این رفراندم انتخاب شوند، و پس از برگذاری رفراندوم تمام قدرت به "نظام انتخاب شده" تحویل و در چهارجوب آن نظام و برای بسط و توسعه و ابقای مکانیسمهای دموکراتیک در همه دستگاهها و ارگانهای دولتی و خصوصی و اقتصادی و نظامی و امنیتی و مدنی ـ اجتماعی آینده تلاش شود
جمهوری اسلامی رفتنی است اینکه شما (جریاناتی که هنوز در پیله های ایدیولوژیکی خود محبوسند) در آینده ایران نقش بازی کنید به پاسخ های امروز شما ربط مییابد
در مرحله تاریخی کنونی بخصوص برای حیات مسالمت آمیز آینده سیاسی ایران یا اینکه سازمانها و احزاب در رفتار و کردار و سیاستهای خود صادقانه و واقعی تغییرات محسوس و باورمند میدهند و یا در غیر اینصورت میماند تا نسل های تاکنونی به قهر جبر زمان از زمین سیاست ایران محو و نسل‌های آینده شاید نسخه‌هایی جدید برای زندگی اجتماعی و سیاسی خود بیابند
بدون هر نوع ملاحضه گری و واضح و روشن باید گفت، نفرت افکنی، کینه ورزی، کوری ایدئولوژیکی و منافع فردی و گروهی را باید کنارگذاشت و فقط بخاطر ایران و برقرار کردن حاکمیت قانون تن به رای مردم داد
دوران هژمونی خواهی و حذف کردنها گذشته است، هیچ نیرویی قادر نیست به تنهایی رژیم را سرنگون و یک حکومت یکدست و فقط از هم فکریها و خودیها تشکیل دهد، خامنه ای با همین تفکر خود را به درجه خدایی ارتقا داد و عنوان قاتل و بچه کش گرفت و منفور ایرانیان و جهان شد و دیگران نیز این خیالات را باید به کنار بگذارند
میثاق ملی یعنی که "اتفاق نظر مسالمت آمیز" برای انتخابات دمکراتیک نظام آینده
هر جریانی میتواند بدنبال تبلیغ و ترویج و اشاعه نظرات خود از ساختار حکومت آینده باشد، و در آن راستا مسالمت آمیز مبارزه کند. احزاب و اتحاد های خود را تشکیل دهد، تنها بند، تنها پاراگرافی که باید از قبل حول آن اتفاق نظر شود و مورد پذیرش و امضای همه احزاب، جریانات و اقوام و مذاهب قرار گیرد این است که شکل نظام آینده به رای مردم گذاشته شود، با تعهد و ضمانت پایبند ماندن به آن
تنها قدرت تعیین کننده نظام آتی اعمال اراده دموکراتیک مردم از طریق یک رفراندم است و بس
با بسته شدن این میثاق یک "شورای تدارکات و نظارت بر برگذاری رفراندم دموکراتیک ملی" تشکیل شود، در این شورا از هر کدام از جریانات سیاسی ایران، جمهوری‌خواهان سکولار دموکرات، جمهوری خواهان ملی، ملی مذهبی ها، سلطنت طلبها، مشروطه خواهان، نمایندگانی با فقط یک وظیفه یعنی برگذاری و نظارت دموکراتیک برای تشکیل این رفراندم انتخاب شوند، و پس از برگذاری رفراندوم تمام قدرت به "نظام انتخاب شده" تحویل و در چهارجوب آن نظام و برای بسط و توسعه و ابقای مکانیسمهای دموکراتیک در همه دستگاهها و ارگانهای دولتی و خصوصی و اقتصادی و نظامی و امنیتی و مدنی ـ اجتماعی آینده تلاش شود
کوروش تبریزی راد 22.بهمن 2024، 10.02.2024